De bewustzijnstoestand was vrijheid, en daaruit ontsprong een constant gevoel van vergeving en begrip. Ik keek door mensen heen, zag hun sterfelijkheid en daarmee schoonheid en kon ze daarom echt accepteren. Dat was liefde.
Proberen je geest te controleren kan averechts werken. Bevrijd jezelf van elke controle. Verbrand je script. En ik heb het nu ook tegen mezelf.
Hey Chris,
Bedankt voor je verhaal en wat mooi dat je dat hebt meegemaakt zeg.Ging deze bewustzijnstoestand niet gepaard met een soort van ``bliss``
Die bewustzijnstoestand lijkt mij wel een verlichtings toestand ja en ik hoop dat je deze snel weer zult ervaren!!
Mediteer je ook?
Je vertelde over de controle van de geest loslaten.Maar heb je niet eerst controle nodig over je geest om te kunnen herkennen(weten) wanneer je geest afdwaalt en bij controle kun je ook loslaten toch!!
Controle lijkt mij juist noodzakelijk om het te kunnen loslaten!
Groetjes Mike
Wat is het dat probeert te controleren? Wat is dat? Wie streeft naar controle?
Je hebt geen controle nodig. Je hebt bewustzijn nodig, en dat heb je altijd! Het ultieme doel valt op elk moment te behalen. Een gedachte komt, je bent je er bewust van, lacht ernaar, en het verdwijnt weer. Dat is de natuur van het vergankelijke. Jij hoeft niet in te grijpen om gedachten uit te wissen. Ingrijpen, controleren betekent dat je er waarde aan hecht. De aard van gedachten is dat ze komen en gaan. Jij en gedachte zijn afhankelijk van elkaar om te bestaan. Als gedachten niet bestaan, dan jij ook niet.
Zit, adem, geniet van de leegte en laat elk idee over meditatie achter. Jij mediteert niet, jij ademt niet. In meditatie is er meditatie, in ademen is er ademen. Maar de leegte die volgt kan het je beter uitleggen dan ik.
Beste Chris,
Ik moest eigenlijk wel lachen toen je zei:wie wil er controle en natuurlijk heb je gelijk dat gedachtes komen en gaan en dat je niet zou moeten streven naar controle.
Echter bedoel ik dat je wellicht door controle deze komende (negatieve/positieve)gedachtes door dharmatraining wel degelijk kunt stoppen en/of transformeren want dat is toch juist de bedoeling van de beoefening van dharma en hiermee zorg je er toch voor dat je bewustzijnstoestand niet kan veranderen door emoties als gevolg van deze opkomende gedachtes waardoor je in die ene (verlichte)bewustzijnstoestand kunt blijven.
Groetjes Mike
En bedankt voor jou wijsheid!!
Beste Chris,
Houd jij je nog wel bezig met het boeddhisme tegenwoordig en dan bedoel ik mediteren en lezen van boeken hierover?
Ik heb namelijk gemerkt dat je door meditatie het fijnstoffelijk niveau van je lichaam versterkt waardoor je beleving van emotie ook kan toenemen.
mbv de dharmatraining heb ik geleerd om (gedeeltelijk)negatieve emotie tegen te gaan waardoor dus niet ook de (erg)negatieve emoties versterken maar vooral de positieve momenten toenemen.
Heb je trouwens ook wel eens de dvd van Eckart tolle gezien over het leven in het NU?Is ook erg interessant!!
Te weinig. Ik heb wel gemerkt dat meditatie cruciaal is voor mij omdat ik dwangmatig en existentieel over alles nadenk. Ik kan geen rust vinden omdat ik niet op een progressief pad zit.
Het probleem is dat ik al sinds mijn 14de lijdt aan depressie en chronische vermoeidheid. Er zit een blokkade in mijn wereld. Zen heeft me gered. De eerder genoemde verlichtingservaring op mijn 16de heeft mijn leven verandert. Boeddhisme is daarom mijn pad en dat hou ik altijd in mijn hoofd. Het is mijn reden van bestaan.
Desondanks is het probleem nog steeds mezelf (ben nu 23). De wereld gaat van binnen naar buiten, en mijn wereld is altijd voorzien van een doorzichtige muur. Al jaren probeer ik op allerlei manieren die muur te breken. Een reis naar India was mijn laatste poging, daar kwam ik er achter dat ik nog steeds niet veranderd was. Meditatie maakt het iets beter maar niet genoeg. Vergeleken met de verlichtingservaring is alles een illusie en zinloos.
Door alle bovenstaande redenen heb ik ook geen opleiding af kunnen maken en heb ik moeite met werk. Het systeem werkt niet voor mij, en elke ambitie oogt me frustratie van het ego. Iedereen doet maar wat. Zijn mensen gelukkig of zijn ze slechts retrospectief tevreden met hun droomwereld?
Ik zie overal verwarring. Hoe kunnen mensen mij adviseren als ze ook onderhevig zijn aan de verwarring van de ratio? Als ze slechts slachtoffers zijn van hun eigen conditionering?
Beste Chris,
Misschiem een persoonlijke vraag maar heb je geen oorzaak kunnen vinden voor je depressie.Je hebt je er toch niet bij neergelegt dat je depressief van nature bent he!!Ik ben ook van nature niet zo`n positivo maar sinds ik mijzelf heb getraind m.b.v meditatie en dharma ben ik mijn omgeving toch positiever gaan zien.
Ik denk dat je juist met jou inzicht veel kunt bereiken.Ik denk dat jij in jou gevoel bijvoorbeeld moet bedenken dat je tevreden en dankbaar moet zijn met wat je hebt zodat je meer dankbaar bent voor je leven!!!!Hier zou je dus op kunnen mediteren!!
Heb je bijvoorbeeld geen verlangens in dit leven of juist heel veel?
Je kunt het ook zo zien dat de mensen om jou heen niet jou kennis hebben over de absolute waarheid(of zich er niet in willen verdiepen!) en zij zijn ontwetend en``slechts`` gelukkig in hun relatieve waarheid(met ups en down)
Jij hebt de kennis en de ervaring van een ander `blijvend``geluk onafhankelijk van omgevingsfactoren.Alleen aan jou om dit blijvende terug te vinden en vast te houden!
Zij zijn dus beperkt gelukkig en afhankelijk van omgevingsfactoren(relatie,werk,verlangens etc) maar zij weten niet beter en jij wel!!!!
Belangrijk is wel dat je hen dit ``beperkte`` geluk wel gunt!!
Probeer te beseffen dat niet iedereen begrijpt wat jij weet.Zie het als een luxe positie.Probeer de illusionaire wereld zoals jij die ziet maar eens positief te maken i.p.v de illusionaire wereld te leven zoals de menigte doet>jij kunt dit positief beinvloeden!!Zij zitten er midden in en hebben niet jou inzicht!!
Groetjes en succes met mediteren he!!!
Mike
Laatst las ik een spiritueel boek die me vertelde dat nu ik nog lijd, dat dat betekende dat ik nog niet genoeg geleden heb om tot groter inzicht te komen. Of dat zo is of niet weet ik niet, maar ik geloof niet dat depressie mijn natuurlijke staat is. Onze natuurlijk staat is als een kind op zomervakantie. Vreugde en onsterfelijkheid.
Ik heb er alleen al mijn halve leven last van dus mijn veilige betonnen bunker voelt vertrouwder dan geluk. Sowieso is langdurige depressie een rotziekte, vooral met chronische vermoeidheid, omdat je er niet zomaar van af komt. Boeddhistische vergankelijkheid verliest zijn realisme als sommige dingen gewoon niet zomaar veranderen. Je leert jezelf eigenlijk ongelukkigheid, dat gaat in je hele lichaam, hersenen en wezen zitten, en om daar van af te komen kost ontzettend veel oefening.
Boeddhisme is nog wel steeds mijn pad, maar ik moet eerst genezen. Ik heb gemerkt dat ik het niet allemaal alleen kan, dus Ik krijg nu professionele hulp.
Mijn enige verlangen in dit leven is verlichting. Vernietiging van het zelf zodat ik met passie en overgave kan leven. En met verbinding met mensen, zonder dat ik bang hoef te zijn dat ze me kunnen kwetsen.
Ik denk dat als ik eenmaal uit mijn betonnen bunker kan komen, dat ik dan een tevredenheid kan bereiken waar ik niet snel van af raak.
Je hoeft niet te verlangen naar verlichting denk ik…je bent zoals je zelf zo mooi zegt van nature al verlicht als een kind dat op zomervakantie gaat. Laat je hechtheden los en twijfel
niet aan, maar reflecteer en laat de vergankelijkheid je hele wezen doordringen. Daar is zelfs geen beton van de door jou zelf gecreeerde illusie, de bunker, tegen bestand
Aarde, water, vuur en lucht is wat we zijn…Ego zal ook daar aan moeten geloven…rest alleen de leegte…de plek van waaruit jij opnieuw de wereld kan gaan vormen…
met liefdevolle vriendelijkheid, mededogen, vreugde en gemoedsrust als voornaamste ingredienten. de eigenschappen van je verlichte natuur.
wacht niet langer!
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's