We leven in een samenleving waarin we op allerlei mogelijke manieren worden blootgesteld aan zeer veel invloeden die onze zintuigen doen prikkelen. Ik denk zelf dat het een overstimulatie is. Dat is de zoektocht naar de bevrediging van onze zinnen. De seksualiteit en het sekueel verlangen naar de andere of de gelijke sekse is een groot onderdeel van die zinnenbevrediging. Via dit schrijven wil ik daar mijn gedachten delen over de waarde van seksualiteit binnen de relationele èn de spirituele context. Relationeel wil dan zeggen in een man op vrouw relatie of ook wel in de relatie van de gelijke sekse.

Hierbij maak ik een groot onderscheid. Enerzijds heb je de zinnenbevrediging en anderzijds heb je het delen van je seksualiteit met jezelf en met de ander. Dit zijn voor mij twee uiterste. Het één is gericht op wat er buiten je is, op de bevrediging en de voldoening van je zinnen en het ander juist wat van binnenuit komt, waarbij er juist geen sprake is van bevrediging van je zinnen, maar juist van het delen en vieren van je seksualiteit met jezelf en met de ander.

De weg naar lichamelijke bevrediging is een eindeloze weg. Dat is een (tijdelijke) bevrediging

naar datgene wat er buiten je is. Juist omdat je dat verlangen buiten je plaatst, is het een eindeloze zoektocht naar iets wat er in werkelijkheid niet is. Dat is het proberen te vullen van een leegheid die in je aanwezig is en deze proberen te vullen buiten jezelf. Je ziet ook heel vaak in relaties dat deze stuk kunnen lopen vanwege problemen in de seksualiteit. Dat kan uitlopen van claimen tot een vorm van seksuale dwang. Maar ook gewoon dat mensen zich moeilijk open kunnen stellen voor zichzelf en daarom dus ook zichzelf niet kunnen en durven delen met de ander.

Ik zeg in de eerste plaats met jezelf omdat Seksualiteit bij jezelf begint. Wanneer we een (romantische)relatie met de ander aangaan, dan kun je tegen bepaalde zaken aanlopen die je kunnen verhinderen je open met jezelf te voelen en dus ook met de ander. Zo is dat ook in het aangaan van seksualiteit met jezelf en met de ander. Het delen van je seksualiteit heeft mijns insziens te maken met de relatie die je hebt met jezelf, de ontvankelijkheid die in je aanwezig is of juist het gebrek van die ontvankelijkheid. Wanneer en als je met de juiste partneer bent, dan is er de mogelijkheid om binnen die relatie te groeien. Dat groeien zie ik als een weg naar jezelf toe. Dat groeien is een verbinding aangaan met jezelf en met de ander. Deze verbinding en lichamelijke en geestelijke ontwikkeling is een weg naar heelheid. Alles wat niet in balans is, komt tot uiting en aan de oppervlakte in relatie met jezelf en met de ander. Al hetgeen wat je ervan weerhoudt om jezelf niet met de ander te delen, is een beperking van je vrijheid. Maar dit delen met de ander staat compleet los van het bevredigen van je zinnen. Juist het bevredigen van je eigen zinnen maakt dat je losstaat van jezelf en dus ook van de ander. Juist in de pure lichamelijke bevrediging ben je gescheiden. Je deelt niks, je neemt. Het één is niet beter dan het ander, maar het één is wel in heelheid en het ander juist niet. Binnen de relationele sfeer heb je dus de kans en de mogelijkheid om die verbinding te maken waardoor je jezelf kan en durft te ontvangen, jezelf durft (weg) te geven en jij de ander kan en durft te ontvangen. Centraal staat hier dus het geven en ontvangen wat in de eerste plaats bij jezelf begint. Dat geven en ontvangen is dus afhankelijk van de binding die je hebt met jezelf. In de verbinding met jezelf, schuilt de verbinding met de ander. Ironisch, is het niet? En in dit geven en ontvangen wordt er niet naar een climax gewerkt. Je probeert niet je gram te halen. Je bent ook niet elkaars lustobject. Dit delen is een ervaren van wat zich in het moment afspeelt, zonder naar het moment te verlangen. En dat is dan ook de spirituele context van seksualiteit binnen de spiritualiteit. Dit is het vieren van het leven, dit is het vieren van vrijheid en dit is het vieren van een (hoge) uitdrukking van jezelf in verbinding met de ander